Rozdział 13

Odkąd wróciłam z imprezy nad basenem z Sabertooth, nie robię nic innego, niż próbowanie wydobyć z siebie jakiejś cholernej cząsteczki magii. Ja dobrze skojarzyłam, Nathalie już całkiem dobrze idzie z utrzymaniem tego na 10 minut. A ja nawet nie zaczęłam tego robić. Dlaczego to jest takie trudne?
- Cholera... - powiedziałam siedząc nad książką o przemianach. Wiele się nie dowiedziałam. Praktycznie wszystko powiedziała mi Erza. Odsunęłam się od stołu i spojrzałam w sufit. Jaką magia mogę władać... pioruny mnie nie ciekawią... ale zapewne będę je miała. Nie podobało mi się, jednak nie miałam wyboru. To przyszło razem ze mną i zostanie. Nie podobało mi się to jednak nie miałam nic do gadania.
Wstałam od stołu i zaczęłam maszerować po pokoju. Odkąd trafiłam do Fiore mieszkałam w akademiku dla dziewczyn. Było tutaj całkiem przyjemnie. Musze tylko zacząć posługiwać się magią i będę mogła w końcu sama na siebie zarabiać, a nie robić sobie długi u ludzi  z Fairy Tail.
Przystanęłam przy oknie. Jest wiele rodzajów magii. Od smoczego zabójcy, przez magie tworzenia, aż po tak zwyczajna jak telekineza. I żadna z nich nie ukazała mi się. Co ja mam niby zrobić.
 Usłyszałam pukanie do drzwi. Odwróciłam się i zobaczyłam w przejściu Erzę. Spoglądała to na mnie, to na książki o przemianie. Nawet nie biegłam, by je zasłonić czy coś. Wiedziałam już, że jest za późno.
- A więc to chciałabyś robić? Przemieniać własny ubiór na zbroję i broń? - spytała. Podeszłam do biurka i zamknęłam książki. Przez chwile panowała cisza.
- Wiesz, że to jest jedna z najtrudniejszych magii do opanowania? Będzie trudno... - powiedziała spoglądając na mnie i podchodząc do biurka. Widziałam, że chce mnie od tego odwieźć. Jednak czy można zrezygnować już z wybranej mocy?
- Erza... wiem, że chcesz dla mnie dobrze, jednak ja już wybrałam bardzo dawno temu. Może i była to nieświadoma decyzja, ale jednak. Chciałabym mieć przemianę... ale tylko broni.. nie wiem, czy jest to możliwe, ale chce spróbować. Wszystko jest możliwe... - powiedziałam spoglądając na nią. Przez chwilę była poważna, po czym uśmiechnęła się i zamknęła oczy. Nie był to jednak dobry uśmiech. Raczej zdeterminowany.
- Dobrze.... hyhyhy... czas zacząć twój trening! - krzyknęła. Uśmiechnęłam się. - Wstajesz o świcie i razem ze mną zaczynasz trening. Rozumiesz? - spytała spoglądając na mnie. Pokiwałam głową. Nie byłam jeszcze nigdy tak gotowa. Podeszłam do niej i przytuliłam ją.
- Dziękuje. - wyszeptałam. Dziewczyna odwzajemniła uścisk.
- Dobra, koniec tych czułości. Przyjdę po ciebie jutro. Masz być gotowa, jasne? - spytała się.
- Hai! - krzyknęłam i przyłożyłam rękę do czoła jak w wojsku. Erza widząc to uśmiechnęła się.
Kiedy następnego dnia wstałam, czułam, że dzisiaj może być ten dzień. Dzień, w którym uda mi się nauczyć obsługiwać się magią przemiany. Szybko wstałam z łózka i poszłam przebrać się w jakąś bokserkę i legginsy. O ile coś takiego było w tym świecie. Moje szczęście dzisiaj nie znało granic.
Gdy tylko usłyszałam pukanie, podeszłam i otworzyłam. Zobaczyłam Erzę w dresie. Miała włosy zawiązane w kitkę i spoglądała na mnie surowo.
- Najpierw zaczniemy od biegu na 10 kilometrów. Potem rozciąganie wtedy weźmiemy się za wyciągnięcie tego z ciebie.- powiedziała i zagwizdała mi gwizdkiem w twarz. Przez chwile byłam otumaniona, ale szybko wróciłam o siebie. Zaczęłam trening.
Po godzinie wróciłam zdyszana z 10- kilometrowego biegu. Było to trudniejsze, niż myslałam biorąc pod uwagę, że zazwyczaj biegnę 5 i się męczę. Erza natomiast wyglądała jakby nic się nie zmęczyła. Podeszłam do niej i upadłam na ziemie.
- Dobry początek. Teraz rozciąganie. - powiedziała i zaczęła wykonywać ćwiczenia, których nigdy na oczy nie widziałam. Oczywistym było, że podczas walk trzeba być rozciągniętym jak cholera, a przede wszystkim gibkim, dlatego zawsze mieliśmy jakąś taką rozgrzewkę na rozciąganie. Nigdy jednak nie stosowaliśmy tak radykalnych ćwiczeń, jak dzisiaj. Ledwo co mi się udawało te najprostsze wykonywać.
- A więc gibkość  też nie jest twoją najlepszą stroną... zobaczmy walkę. - powiedziała i rzuciła mi drewniany miecz. Uśmiechnęłam się. Nareszcie coś, w czym dostane pochwałę.
Wstałam uradowana i złapałam drewniany miecz, który rzuciła mi czerwonowłosa. Uradowana i zdeterminowana spojrzałam przed siebie i zaniemówiłam. Erza trzymała w rękach prawdziwy, stalowy miecz. Wyglądał na przygotowaną.
- Ale... ale jak mam się obronić drewnem przed stalą! - krzyknęłam pretensjonalnie. Opuściłam gardę i w jednej chwili poczułam mocne kopnięcie w brzuch. Mocno wciągnęłam powietrze i jęknęłam. Upadłam na ziemie trzymając się za brzuch. Erza natomiast stanęła przede ma podając mi rękę.
- Nie chciałam ci zrobić krzywdy, ale chciałam byś zrozumiała, ze nie można się tak łatwo poddawać. Nawet drewnianym mieczem można obronić się przed stalą. Kiedy w to wierzysz, można zrobić, co chcesz. - mówiąc spojrzała na mnie. Widać było, że nie zamierza przestać mnie tak trenować.
Wyplułam nadmiar śliny, wyciągnęłam przed siebie miecz i stanęłam w pozie przygotowawczej.
- Dawaj. - powiedziałam Erza zaatakowała.

***

Od kilku dni trenuje z Erzą i muszę przyznać, że idzie mi coraz lepiej. Z każdym dniem jestem bardziej wytrzymała i bardziej gibka. Coraz lepiej idzie mi tez obronienie się przed Erzą. Powoli zaczęła stosować przemianę podczas walki. Miała rację, jest w tym mistrzynią. 

Dzisiaj był jednak niezwykły dzień. Zamiast mieć tą samą, co zawsze rozgrzewkę, siedziałyśmy i medytowałyśmy. Nie wiedziałam, czemu ma to służyć, jednak siedziałam i próbowałam coś zrobić. Nie wytrzymałam jednak długo. 

- Dlaczego to robimy? - spytałam się rezygnując po raz setny. Erza spojrzała na mnie. Westchnęła. 

- Nie mogę cie obwiniać, że nie wiesz. Próbujemy wydostać z ciebie magię. Sprawdzić, czy w ogóle ją masz. - powiedziała.

- Ale... ale przecież jestem dzieckiem maga. Musze mieć ją w sobie. 

- Nie musisz... trafiały się takie osoby, które były pół magami i nie miały w sobie ani grama. - wyszeptała. Przerażona wstałam. 

- W takim razie po co był ten trening?- spytałam się stając przed nią. Ta uniosła głowę. 

- Ponieważ magia przemiany potrzebuje wytrzymałego ciała. Nie może być byle kto. Przygotowywałam ciebie na wiele trudności. Teraz chce wiedzieć, czy to nie jest na marne.

- W tami razie dlaczego nie zaczęłyśmy medytować, a dopiero potem ten trening?

- Ponieważ magia przemiany jest inna. Ona od razu łapie swojego użytkownika i go sprawdza. Magia przemiany żyje własnym życiem. To nie jest tak, że to jest żadna magia. Po prostu rzadko kto może ją wykrzesać w sobie. - powiedziałą i też wstała. - Nie wiem, czy chcesz dalej kontynuować ten trening. To do ciebie zależy, czy chcesz to opanować, czy jednak nie. - dodała i odeszła. 

Rozejrząłam się. To było ciężkie do zrozumienia, jednak musiałam jakoś to zrobić. Złapałam pierwszy lepszy kamień i chciałam nim rzucić, kiedy spojrzałam na niego. Był to zwykły kamień, jednak coś od niego cułam. Jakby... energie? Podekscytowana uspokoiłam sie i szybko siadając przygotowałam do medytacji. W rękach trzymałam kamienia i ciągle nim kręciłam. 

Siedziałam tak kilka chwil aż w końcu poczułam, jak struktura kamienia się zmienia. Zaczał dziwnie się kręcić, aż w końcu wydłużył się wychodząc poza moje ręce. Zaskoczona otworzyłam oczy. W rękach trzymałam miecz. Troche chropowaty i tępy, ale prawdziwy miecz. Radośnie spojrzałam na niego. Nagle miecz z powrotem zamienił sie w kamień. Z moich ust nie schodził uśmiech. Nie wiedziałam, jak to zrobiłam, jednak to było cudowne uczucie. 

Szybko wstałam z trawy i pobiegłam do gildii. Nie wiedziałam, co chciałam zrobić, jednak musiałam się jak najszybciej tam dostać. 

Kiedy wpadłam do budynku, wszyscy spojrzeli na mnie jak jeden mąż. Uradowana weszłam głębiej i podeszłam do mistrza. 

- U... udało... udało mi się... - powiedziałam próbując złapać oddech. - Od... odna... odnalazłam... swoją... mag... magię... - nagle do mistrza dotarło, co powiedziałam. Zeskoczył z blatu i podszedł do mnie. 

- Naprawdę dziecko? - spytał się mnie. jedynie kiwnęłam głową. - pokażesz? - zacisnełam rękę w której miałam kamień. Zamknełam oczy i sie skupiłam. Poczułam, jak kamień rozrasta się w mojej ręce. Usłyszałam wiele zaskoczonych wdechów. Otworzyłam oczy, jednak kamien już wróciła do swojej pierwotnej formy. 

- Widział mistrz kiedykolwiek taką magię? - spytał się któryś z członków gildii. 

- Nie... jednak coś mi przypomina... - powiedział głaszcząc swoją bródkę. 

- Może magię Erzy? W końcu to ona uczyła mnie przez kilka dni i to dzięki niej odkryłam magię. - powiedziaałam. Rozejrzalam się o gildii w poszukiwaniu czerwonowłosej, jednak nigdzie jej nie było. Bez żadnego urpzedzenia wyszłam z gildii i zaczełam jej szukać.

Kiedy ją znalazłam, rozmawiała z jakimś niebieskowłosym. Miał tatuaż na twarzy. 

- Jellal... - usłyszałam. Zaskoczona widziałam, jak chłopak odchodzi. Czerwonowłosa nie pobiegła za nim. Widziałam jednak, że płacze. Wyszłam z kryjówki. 

- Erza... - powiedziałam. Dziewczyna drgneła i zaczęła ścierac łzy. 

- Coś się stało? - spytała już swoim normalnym głosem. Nie wiedziałam co zrobić, więc podeszłam do niej i ją przytuliłam. 

- Jeśli cie kocha, to wróci... Zawsze wróci do ciebie, pamiętaj. - wyszeptałam jej do ucha. Ta tylko przytuliła się do mnie. I do mnie dotarły te słowa. Kochałam Pablo, mamę, tatę i moje przyjaciółki. Jednak czy wrócę? Nie miałam pojęcia.

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
No witam kochani :) Już w piątek zakończenie roku i tak jak zapowiadałyśmy możemy wyruszyć z takim tam sobie maratonem ale to zależy od was.

Jeżeli do piątku pojawią się minimum 3 komentarze ( może być więcej, nie obrazimy się ) to w piątek pojawi się kolejny rozdział czyli w tym momencie będzie to już 14.

I tak samo dalej - później żeby i w piątek pojawiła się jakaś aktywność wtedy rozdział kolejny będzie w sobotę, kolejna aktywność i kolejny rozdział w niedzielę.

Od przyszłego tygodnia wszystko wraca do normalnego toru ( środa i sobota )

Jeżeli nie będzie tych trzech komantarzy, maraton się nie odbędzie i rozdział pojawi się standardowo w sobotę.

Jeżeli również w rozdział piątkowy nie pojawi się aktywność, w sobotę rozdziału nie będzie ( uznamy, że rozdział piątkowy to ten sobotni ).

Podobna sprawa wygląda z soboty na niedzielę.

Także pokażcie jak bardzo chcecie wiedzieć co będzie dalej. Mam nadzieję, że rozumiecie :D

Warto -^^-

Pozdrawiam wszystkich i powiedzcie przy okazji. Co sądzicie o magii Sofii?